အလွတရားသည္ ေလာကကို တန္ဆာဆင္ထားသလုိ လူသားတို႕၏ ႏွလံုးသားကိုလည္း ႏူညံ့ေစတတ္ပါသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ အလွတရားသည္
ေနရာတိုင္းတြင္ ဦးစားေပးျခင္းကိုခံရၿမဲျဖစ္သည္မွာ သိသာထင္ရွားလွေပ၏။
လွခ်င္ေသာသူမ်ားသည္ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈမွန္ကန္တည့္မတ္ဖို႕လိုအပ္သလို ေနရာက်ဖို႔လည္းလိုအပ္လွေပ၏။
သို႕မွသာ အလွတရားသည္ေပၚလြင္ထင္ရွားေပလိမ့္မည္ျဖစ္၏။ အလွတရားသည္ အျပင္အဆင္အေနအထားအေရြးမွားခဲ့လွ်င္ ေတာ့ အလွတန္ဘိုးပ်က္သံုးရေပေတာ့၏။
ဥပမာ - ဆံပင္အလြန္ေကာင္းေသာ မိန္းကေလးတစ္ဦးဆိုပါစို႕။
ပတ္၀န္းက်င္က ထိုမိန္းကေလးကိုျမင္လွ်င္ ``ဟယ္ - ဆံပင္ေလးကလွလိုက္တာ ၊ နက္ခ်ိတ္ၿပီး ေျဖာင့္စင္းေနတာဘဲ။ ျမန္မာဆန္ဆန္ေလးနဲ႕
က်က္သေရရွိလိုက္တာ´´ ဟု၀ို္င္း၀န္းခ်ီးမြမ္းေထာမနာျပဳၾကေပလိမ့္မည္ျဖစ္၏။ ထိုသို႔ခ်ီးမြမ္းခံရျခင္းမွာ တစ္ျခားေၾကာင့္မဟုတ္ေပ ဆံပင္၏ေနရာမွန္ေသာေၾကာင့္သာ။
`` ဟင္ - ရြံစရာႀကီး ၊ ဘာအေမႊးႀကီးမွန္းလည္းမသိဘူး၊ စားခ်င္စိတ္ေတာင္ေပ်ာက္သြားၿပီ´´စသည္ျဖင့္ ကဲ့ရဲ႕ၾကမည္မလြဲေပ။
ေနာက္ထပ္ဥပမာတစ္ခုဆိုရပါလွ်င္ `ႏႈတ္ခမ္းနီ´ ျဖစ္၏။
ထုိႏႈတ္ခမ္းနီသည္ မိ္န္းကေလးမ်ား၏ ႏႈတ္ခမ္းထက္တြင္ေနရာယူ ထားလွ်င္ျဖင့္
``ဟယ္ - ဟိုမွာၾကည့္စမ္းပါဦး ၊ လွလိုက္တာ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ရဲေနတာဘဲ ၊
ႏႈတ္ခမ္းေလးက ႏွင္းဆီေရာင္သန္း ေနတာခ်စ္စရာေလး´´ စသည္ျဖင့္ ခ်ီးမြမ္းၾကေပလိမ့္မည္။
သို႕ေသာ္ ထိုႏႈတ္ခမ္းနီမွာ အမ်ားေသာက္တဲ့ ေသာက္ေရခြက္တြင္ ေပက်ံေန ေသာအခါတြင္မူ
``ဟင္ - ဘယ္သူေတြေသာက္သြားတယ္မသိဘူး၊ ႏႈတ္ခမ္းနီေတြေပက်ံေနတာ ရြံစရာႀကီး ၊
ဟဲ့ ေရာ့ ဒီခြက္ကိုေျပာင္ ေအာင္ေဆးလိုက္ၾကစမ္း´´ဟု ျပစ္တင္ေျပာဆိုခံရမည္သာျဖစ္၏။
ထို႕ေၾကာင့္ အလွတရားသည္ ေနရာက်ဖို႕ အမွန္တကယ္လိုအပ္ လွေပ၏။
ေလာကလူသားအားလံုးကလည္း မိမိတို႔လွမည္ထင္သည္တို႕ကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး၀တ္ဆင္တတ္ၾကေလ၏။ တစ္ခ်ဳိ႕ တစ္ခ်ဳိ႕က ျမန္မာဆန္ဆန္ ၀တ္ထားလွ်င္ ၾကည့္ေကာင္းၿပီး က်က္သေရရွိသလို တစ္ခ်ဳိ႕မွာ ေခတ္ဆန္ဆန္၀တ္ေသာအခါ အသြင္တစ္မ်ဳိးဆန္းၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္ေနတတ္ပါသည္။
သို႕ေသာ္ ျမန္မာဆန္္ဆန္၀တ္မွ လွတတ္ေသာသူမ်ားအတြက္ေခတ္ဆန္ဆန္၀တ္လွ်င္မလိုက္ဖက္သလို
ေခတ္ဆန္စြာ၀တ္စား ဆင္ယင္မွလွေသာသူမ်ားအတြက္လည္း ျမန္မာဆန္ဆန္၀တ္လွ်င္
ၾကည့္ရတာအဆင္မေျပတတ္ေပ။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ``လွခ်င္လွ်င္ အဆင္မွားလို႕မရ´´ဟုသာ ေကာက္ခ်က္ခ် သံုးသပ္မိပါသည္။
တကယ္ေတာ့ ေလာကအတြင္းမွာ က်င္လည္ေနေသာအလွတရား သည္ အခ်ိန္အခါႏွင့္ဆိုင္သလို အသက္အရြယ္အားျဖင့္ သတိထား ဆင္ျခင္စရာတစ္ခုျဖစ္ေလ၏။
အလွေတြဘယ္ေလာက္ျပင္ျပင္ တန္ဆာေတြ ဘယ္ေလာက္ဘဲ ဆင္ဆင္ အသက္အရြယ္ႀကီးၿပီး မ်က္စိမႈံ ၊ နားထိုင္း ၊ ခါးကိုင္းလို႕ ပါးေရနားေရတြန္႕ ၊ ဆံပင္ျဖဴ ၊ သြားက်ဳိး အက်ည္းတန္ အရုပ္ဆိုး
လာေသာအခါတြင္မူ လူသားတို႕သတ္မွတ္ထားေသာ ထိုအလွတရားကို ပိုက္စိပ္တိုက္ရွာေဖြပါေသာ္လည္း လိုက္ေလေ၀းေလ ရွာေလေပ်ာက္ေလျဖင့္ အစအနပင္ မက်န္ရစ္ေတာ့ေပ။
ထိုအခါ စဥ္းစားစရာတစ္ခု ေပၚေပါက္လာေလၿပီ။ ထိုအရာကား -
``ေလာကတြင္ စစ္မွန္ေသာ အလွတရားကား ဘယ္ဟာပါနည္း´´
ထိုစစ္မွန္ေသာ အလွတရားကို ရွာေဖြမေတြ႕သေရြ႕လွသည္ထင္ရေသာအရာမ်ား
(အလွအတုအပမ်ား) ျဖင့္သာ ေက်နပ္ေနရေပလိမ့္မည္ျဖစ္၏။ သို႕တည္းမဟုတ္ အတုအပျဖစ္ေသာအလွမ်ားကိုေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ေနသေရြ႕ စစ္မွန္ေသာ အလွတရားမ်ားမွာ ေပ်ာက္ကြယ္ေနဦးမည္သာျဖစ္၏။
သို႔ဆိုလွ်င္ အလွတရားကို တန္ဘိုးထားသူတို႕အတြက္ အကာကိုအႏွစ္ထင္ၿပီး အႏွစ္မပါအကာသက္သက္အလွတရားကိုသာ ရွာေဖြသိမ္းပိုက္ထားသျဖင့္ ေနျမင့္ေလ အရူးရင့္ေလ ဆိုသကဲ့သို႕ အသာရအလွတရားကိုသာ အစစ္ထင္ေနၾကဦးမည္သာျဖစ္၏။
ထို႕ေၾကာင့္ ရွာေဖြဘို႕လိုလာပါၿပီ။
``စစ္မွန္ေသာ အလွတရားကားဘယ္ဟာပါနည္း´´
အခါတစ္ပါး ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ထံသို႕ အမ်ဳိးအမည္ အားျဖင့္ မထင္ရွားေသာ နတ္သားတစ္ပါးသည္ ညသန္းေခါင္ယံအခ်ိန္တြင္ ထိုအလွတရားနဲ႕ပတ္သတ္ၿပီး ေမးေလွ်ာက္ဖူးေလ၏။
``ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတာ္မူေသာျမတ္စြာဘုရား ၊ တပည့္ေတာ္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားအား သိလိုေသာအေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ေမးေလွ်ာက္လိုပါ၏ဘုရား´´
``အေမာင္နတ္သား ၊ သင္သိလိုရာေမးပါေလ´´ ဟု ဘုရားရွင္ ခြင့္ျပဳေတာ္မူေသာအခါ - - -
``ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတာ္မူေသာျမတ္စြာဘုရား၊ လူသားအားလံုးတို႕သည္ အလွတရားကို တန္ဘိုးထားတတ္ၾကသည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိမိတို႕ လွမည္ထင္ေသာတန္ဆာတို႕ကို ၀တ္ဆင္ၿပီး အလွဆင္တတ္ၾကပါသည္ဘုရား၊ သို႕ေသာ္ အသက္အရြယ္ႀကီးၿပီး အိုမင္းရင့္ေရာ္လာေသာအခါတြင္မူ ထင္မွတ္ထားသည့္အတိုင္း တကယ္မလွၾကေတာ့ပါဘုရား´´ထိုကဲ့သို႕အသက္အရြယ္ႀကီးသည့္တိုင္ေအာင္
လွေနဘို႕ရာ အဘယ္ကဲ့သို႕လုပ္ေဆာင္ရပါမည္နည္းဘုရား´´ ဟုေလွ်ာက္ထား ေလလွ်င္
ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က ေအာက္ပါအတိုင္းမိန္႕ေတာ္မူ ေလ၏။
``သီလံ ယာ၀ ဇရာ သာဓု ´´ဟူသည္တည္း။
အလွစစ္သည္တစ္ျခားမဟုတ္၊ သီလတရားပင္တည္း။
သီလရနံ႕၊ ေမႊးပ်ံ႕ႀကိဳင္စြာ၊
သီလဆင္တိုင္း ၊ ရူ တိုင္းလွပါ၊
သီလေစာင့္ျငား ၊ မလားပါယ္ရြာ၊
ျမတ္သီလ ၊ စိတ္ခ်ကိုးကြယ္ရာ။
No comments:
Post a Comment